UUNGKATIN NG “TAKLUB” ANG IBINAON NA PAGDURUSA

By:  PJ Oliveria

---------o0o--------

Source:

http://www.nood.ph/taklub-review/

---------o0o---------

Sa silent tears pa lang, tagos na sa puso ng mga manonood

Napapanahon at makabuluhan ang ‘Taklub’ lalo na sa mga Pilipinong nakaranas na ng hirap at pasakit ng mga sakuna na tulad ng Yolanda. Mapapaisip ka. Kung fan ka ng mga obra ni direk Brillante Ma Mendoza, i-add mo ‘to sa to-watch list.

----------o0o---------

SYNOPSIS: (from Festival de Cannes website) After the Supertyphoon Haiyan, which changed the city of Tacloban in the Philippines into its horrendous state, the lives of Bebeth, Larry and Erwin intertwine. The survivors are left to search for the dead, while keeping their sanity intact, and protecting what little faith there may be left. A series of events continue to test their endurance.

GENRE: Drama

DIRECTOR: Brillante Ma Mendoza

WRITER: Honeylyn Joy Alipio

CAST: Nora Aunor | Julio Diaz | Aaron Rivera | Rome Mallari | Shine Santos | Lou Veloso | Ruby Ruiz

----------o0o---------

Sa kanyang latest film, Taklub (Trap), medyo kabaligtaran ang ginawa ni Direk Brillante Ma Mendoza (Kinatay, Serbis) from the title dahil inungkat ng pelikulang ito ang stress, kahirapan, at kasawian ng mga survivors ng supertyphoon Yolanda. Similar to Mendoza’s previous works, isa itong gritty look sa mga harsh realities sa ating lipunan: napapanahon, may emotional gut-punch.

Marahil ang “taklub” o “trap” na tinutukoy sa pelikula ay iyong ang mga (mostly internal) conflicts ng mga tauhan. Halos isang taon na after Yolanda, ngunit ipinapakita sa pelikula na these characters are still trapped in almost every sense of the word. Sa umpisa pa lang nga ng pelikula ay tatambad na sa mga manonood ang eksena kung saan naging literal na deathtrap ang isang tent kung saan nasawi ang pamilya ni Renato (Lou Veloso). As the movie progresses, ilalahad nito ang mga psychological at emotional traps that run deeper: nariyan si Bebeth (Nora Aunor), na handang tumulong sa kaniyang kapwa ngunit hinahanap pa rin ang mga labi ng kanyang mga anak; si Larry (Julio Diaz), na taos-pusong nananalangin at nagpapasan ng krus dahil umaasa siya sa Diyos na bigyan siya ng mga signos; at si Erwin (Aaron Rivera), na pinaiikot-ikot ng mga government agencies na dapat tumutulong sa kanya at sa kanyang mga kapatid. Lahat sila namatayan, pero ipinapakita sa pelikula na overshadowed (natatakublan) ng ibang bagay–political, environmental, etc.—ang pagdadalamhati nila, which, ideally, would have led to them finding a closure, moving on, and rebuilding their lives.

Nasalin din ang tema ng “taklub” sa performances ng mga actors dito, dahil subtle at may pagtitimpi ang acting ng mga batikang beteranong artista tulad nina La Aunor, Diaz, at Veloso. Nagawa nilang ipakita how suffering in silence looks like. Taklub may not necessarily be Ate Guy’s best acting work recently (that honor belongs to Dementia), pero naman, sa silent tears pa lang, tagos sa puso na sa mga manonood.

Nakatulong din ang mga technical aspects ng pelikula para pagandahin ito. Minsan hindi flawless ang execution lalo na sa handheld camerawork at audio/dubbing (may mga times na nao-overpower ng background ambient noise ang dialogue) pero ayos naman sa huli. Standout ang cinematography: from the detailed shots ng mga maliliit na bagay sa lupa, to the beautiful skyscapes na nasisilbing backdrop sa wasak na riyalidad, to the overall tint of the film.

The film does not offer a clear resolution to the conflicts mentioned above. Sa halip, wari bang hinahayaan ni direk Brillante sa mga manonood ang desisyon sa kung ano ang mga next steps na kailangang gawin. Tulad ng sine ni Lav Diaz na Mga Anak ng Unos na isa ring mahusay na Yolanda-related film na ipinalabas recently, para itong subtle public service announcement (PSA) para udyukin tayo na mag-isip at magmuni-muni. Kumbaga inilatag ni Direk Brillante ang mga facts. So ano’ng gagawin natin? ♦